9 czerwca br. w Wyższej Szkole Urody, Zdrowia i Edukacji w Poznaniu odbyła się konferencja międzynarodowa „Kobieta w XXI wieku”, zorganizowana po raz pierwszy przez Instytut Naukowo-Badawczy Maiuscula na czele z dr Magdaleną Baranowską-Szczepańską i Zakład Retoryki, Pragmalingwistyki i Dziennikarstwa Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W konferencji wzięło ponad 100 pracowników naukowych z Polski, Rosji i Białorusi. Wygłoszone opracowania dotyczyły min. obrazu kobiety w literaturze, języku, nauce, mediach, Internecie, roli kobiety w historii, filozofii, etyce, religii, sztuce. Zastanawiano się nad rolą kobiety w społeczeństwie, szkole, domu, rodzinie. Omówiono sprawy związane z obecnością kobiety w polityce, biznesie, prawie, nauce, wojsku. Gorąco dyskutowano o roli kobiety w świecie medycyny, seksu, urody, mody.
Konferencja zgromadziła kobiety utytułowane naukowo (prof. Halina Zgółkowa, prof. Ewa Wycichowska, prof. Swietłana Łapina (Białoruś), prof. Barbara Raszeja-Kotelba). Zabrały głos przedstawicielki Uniwersytetów w Łodzi, Poznaniu, Krakowie, Lublinie, Warszawie, Wrocławiu, Gdańsku, Olsztynie, Szczecinie, Katowicach…). Były również przedstawicielki tzw. zawodów męskich na czele z panią major Donatą Rossą z dwoma podoficerami z Akademii Marynarki 
Wojennej. Ubrane w mundury polskiej marynarki wojennej wzbudziły niezwykłe zainteresowanie obecnych. Wysportowane, z donośnym głosem dowódczym, niezwykle harmonijne w swojej „męskiej” kobiecości, potrafiły z pasją prezentować swój wybór zawodowy, opowiadać o przyszłej pracy i swoich oczekiwaniach .
Wojennej. Ubrane w mundury polskiej marynarki wojennej wzbudziły niezwykłe zainteresowanie obecnych. Wysportowane, z donośnym głosem dowódczym, niezwykle harmonijne w swojej „męskiej” kobiecości, potrafiły z pasją prezentować swój wybór zawodowy, opowiadać o przyszłej pracy i swoich oczekiwaniach .Uczestników konferencji zainteresowała życiem zawodowym tancerzy baletowych na przykładzie Polskiego Teatru Tańca pani prof. Ewa Wycichowska (polska Isadora Duncan). Przybliżyła mozół pracy codziennej, zapoznała z blaskami i cieniami zawodu tancerza (brak emerytury, wyniszczający fizycznie zawód, niezwykła samodyscyplina, rygor wymagań, dostosowanie życia prywatnego do potrzeb sceny, ciągła konkurencja). Niezwykle kreatywna osobowość pani Ewy Wycichowskiej — znana w Polsce i świecie tancerka- zapoznała polską widownię z contemporary dance, stworzyła własną szkołę baletową. Jest jedynym profesorem zwyczajnym w tym zakresie. Wychowuje swoich następców, wypromowała doktorów i doktora habilitowanego. Dla petersburżan ciekawostką będzie fakt, że była pierwszą odtwórczynią w spektaklu dyplomowym „Gajane” Borysa Ejfmana. Nigdy nie była w Petersburgu. Miała co prawda, propozycje wyjazdu, ale wybrała Paryż. W ramach prezydencji Polski w UE jesienią tego roku przyjeżdża ze swoim zespołem do Moskwy.
Jednodniowa konferencja naukowa jeszcze raz potwierdziła, że: „bardzo trudno być kobietą, ponieważ ma się do czynienia z mężczyzną” (J. Conrad Korzeniowski) i tym cytatem profesor Halina Zgółkowa otwierała i zamykała obrady gremium naukowego, na którym byli również obecni Panowie.
Teresa Konopielko, сzerwiec, Poznań 2011
Polski Teatr Tańca – Balet Poznański. Historia
W 1973 roku z inicjatywy władz miejskich i środowiska artystycznego Poznania został powołany do istnienia Polski Teatr Tańca – Balet Poznański, którego dyrekcję powierzono wybitnemu tancerzowi i choreografowi Conradowi Drzewieckiemu. Blisko piętnastoletni okres kierownictwa Conrada Drzewieckiego charakteryzują prekursorskie przedsięwzięcia artystyczne, które usytuowały zespół poznański w gronie najlepszych kompanii europejskich, czego dowodem były m.in. liczne zaproszenia na międzynarodowe festiwale baletowe.
Od 1988 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym Polskiego Teatru Tańca jest Ewa Wycichowska, wieloletnia primabalerina Teatru Wielkiego w Łodzi, choreograf i pedagog, zapraszany do współpracy przez zespoły amerykańskie, włoskie i niemieckie, wielokrotny juror polskich i międzynarodowych konkursów baletowych.
Ewa Wycichowska traktując modern i contemporary dance jako główne tworzywo ruchowe, rozwinęła oryginalną koncepcję inscenizacyjno – choreograficzną zmierzającą do syntezy sztuk, gdzie warstwy: choreograficzna, dramaturgiczna, muzyczna i plastyczna spotykają się i wzajemnie przenikają. Uzupełniła również pierwotną wizję teatru autorskiego i zaprosiła do współpracy wybitnych twórców z całego świata.
Polski Teatr Tańca postrzegany jest jako unikalne forum choreografów, w którym swoje oryginalne koncepcje realizowali m.in. tak wybitni artyści jak Birgit Cullberg, Mats Ek, Örjan Andersson, Jens Ostberg, Marie Brolin-Tani, Virpi Pahkinen (Szwecja), "Les Carnetes Bogouet" (Francja), David Earle (Kanada), Toru Shimazaki (Japonia), Yossi Berg (Izrael), Jacek Przybyłowicz (Polska), Karine Saporta i Thierry Verger (Francja).
Atrakcyjna oferta repertuarowa, nowy oryginalny język tańca i współczesna forma teatralna proponowane przez zespół poznański, spotykają się z uznaniem widzów na całym świecie.
Od 1973 roku, zgodnie ze statutem Polski Teatr Tańca, mając swą stałą siedzibę w Poznaniu, realizuje założenia programowe, polegające na promocji sztuki tańca i upowszechnianiu kultury baletowej w kraju i za granicą. Poszerzając swoją działalność o pierwiastek edukacyjno – warsztatowy Polski Teatr Tańca jest od 1994 roku organizatorem Międzynarodowych Warsztatów Tańca Współczesnego oraz od 2004 roku Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Tańca.
