Pułkownik Wojska Polskiego (8-ego pułku piechoty Księstwa Warszawskiego) poeta i prozaik, redaktor Zabaw Przyjemnych i Pożytecznych, członek Towarzystwa Przyjaciół Nauk w Warszawie. Cyprian Godebski zapoczątkował nurt literatury pozostającej w ścisłym związku z walką wyzwoleńczą, stworzył ideał żołnierza-poety. Urodził się na Polesiu Wołyńskim, uczył się w szkole pijarów w Dąbrownicy a po ukończeniu szkoły pracował w Łucku w sądownictwie. W czasie pobytu w wojsku na Wołyniu wstępuje do tajnych organizacji wojskowych przygotowujących rewolucję. Nie brał czynnego udziału w Powstaniu Kościuszkowskim, pracował jedynie w komitecie
organizacyjnym prowadzącym wysyłkę legionów. Na skutek przechwycenia jego korespondencji przez władze rosyjskie został aresztowany, udało mu się jednak zbiec. Następnie przedostał się do Włoch, gdzie u boku gen. Franciszka Ksawerego Rymkiewicza prowadził wśród żołnierzy II Legii pracę oświatową i redagował pismo legionowe „Dekada Legionowa” (nazywana też „Dekadą”). W czasie walk pod Weroną został ciężko ranny. W Lyonie zaciągnął się do Legii Nadwiślańskiej. Po pokoju lunewilskim – rozczarowany z powodu Legionów – podał się do dymisji i zajął się pracą literacką. Jako poeta debiutował w „Nowym Pamiętniku Warszawskim” w roku 1802. Wkrótce znowu jednak powrócił w szeregi wojskowe i w 1802 roku z wojskami francuskimi powrócił do Polski. Dowodził skoszarowanym w Kaliszu, przy ulicy Babinej 8-m pułkiem piechoty, należącym do Legii Kaliskiej (2 Dywizja Armii Księstwa Warszawskiego) dowodzonej przez gen. Józefa Zajączka. Później został mianowany komendantem twierdzy modlińskiej. Reaktywował w 1804 roku (wraz z Ksawerym Kosseckim) czasopismo Zabawy Przyjemne i Pożyteczne. Po wkroczeniu do Księstwa Warszawskiego armii austriackiej wziął udział w walkach i zginął dowodząc w bitwie pod Raszynem. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.
