Pisarka, aktorka estradowa, tancerka, nazywana "pierwszą damą polskiego humoru". Urodziła się 2 września 1914 roku w Łodzi. Jako dziecko mieszkała w Moskwie, potem wyjechała wraz z rodziną do Berlina. Uczęszczała tam do szkoły baletowej; tańca uczyła się także w Łodzi. Do Warszawy przyjechała w 1933 roku. Znalazła pracę w teatrzyku Cyganeria, tańczyła też w Teatrze Kameralnym, w końcu Fryderyk Jarosy zaangażował ją do zespołu Cyrulika Warszawskiego. Podczas pracy nad programem "Słońce" w Cyruliku w roku 1937 roku poznała satyryka i komediopisarza Jerzego Jurandota — swojego przyszłego męża. Byli razem przez 42 lata, aż do jego śmierci. Okupację Jurandotowie przeżyli w Warszawie, wyzwolenie zastało ich w Lublinie, gdzie Stefania Grodzieńska została pierwszą po wojnie spikerką polskiego radia. Pierwsze powojenne lata spędzili w Łodzi, gdzie rozpoczął pracę teatr Syrena, który potem przeniósł się do Warszawy. W roku 1945 zaczęła pisywać felietony, m.in. do "Szpilek". Jest autorką wielu monologów i skeczy, które pisała samodzielnie, bądź z mężem, Jerzym Jurandotem. Ich teksty wykonywali znakomici ludzie estrady. Jednymi z najbardziej znanych tekstów autorki są m.in. skecze z cyklu "Mąż i żona". Przez kilkanaście lat pracowała też w redakcji rozrywki TVP. Artystka jest również współautorką scenariuszy filmowych. Napisała kilkanaście zbiorów felietonów takich jak "Dzionek satyryka", "Jestem niepoważna", "Brzydki ogród", "Felietony i humoreski", "Plagi i plażki", "Rozmówki" oraz książki "Urodził go "Niebieski Ptak"", "Wyznania chałturzystki", "Już nic nie muszę".
Stefania Grodzieńska (ur. 2 września 1914)
