4 czerwca 1872 roku w Warszawie zmarł na atak serca
Stanisław Moniuszko, „ojciec polskiej opery narodowej”, a także czołowy
przedstawiciel gatunku pieśni w muzyce polskiej.
„Prząśniczka” to najpopularniejsza pieśń Stanisława Moniuszki.
Czołowy reprezentant szkoły polskiej w muzyce, z oddaniem i wyraźną łatwością
pisał piękne, wpadające w ucho melodie, które opatrywał tekstami
najwybitniejszych polskich poetów (m.in. Adama Mickiewicza, Jana
Kochanowskiego, Kornela Ujejskiego).
„Prząśniczka” jest pieśnią zwrotkową przeznaczoną na głos i
fortepian, skomponowaną do tekstu Jana Czeczota, a zadedykowaną Achillesowi
Bonoldiemu, najsławniejszemu śpiewakowi Wilna, z którym Moniuszko przez długi
czas ściśle współpracował. Opowiada historię bałamutnej dziewczyny, która w
niedługi czas po wyjeździe narzeczonego szybko znalazła pocieszenie w ramionach
kolejnego adoratora. Pieśń opublikował Moniuszko w III Śpiewniku domowym jako
siódmy w kolejności utwór. Prząśniczka ma prostą budowę harmoniczną,
wykorzystuje podstawowe akordy tonacji, w której jest napisana. Rolę refrenu
pełnią w niej dwie ostatnie strofy każdej zwrotki. Kołowrotek, na którym snuje
się przędza, turkocze żywo w rytm opowiadanej historii – podobnie brzmi cała
pieśń, oddając w warstwie muzycznej charakter tekstu.
Źródło: PAI
