Czasopismo Gazeta Petersburska, Konsulat Generalny RP w Sankt Petersburgu, Instytut Polski, Komitet ds. Kultury Rządu Sankt Petersburga, Państwowe muzeum miejskiej rzeźby, Fundusz im. D.S. Lichaczewa mają honor zaprosić na uroczyste odsłonięcie cenotafu wybitnej polskiej pianistki i kompozytora Marii Szymanowskiej (1789-1831). Ceremonia odbędzie się 25 września 2010 roku o 12 godzinie w Nekropolii mistrzów sztuk Państwowego muzeum miejskiej rzeźby pod adresem: Newski pr., 179/2 A
Inicjatywa ustawienia pamiętnego znaku należy do Ministerstwu Kultury i Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP, Instytutu Polskiego w Sankt Petersburgu, przy poparciu Państwowego Muzeum miejskiej rzeźby i Funduszu imienia D. S . Lichaczewa. Autorem pamiętnego znaku jest architekt Wiaczesław Buchajew.
Na początku 1822 roku Maria Szymanowska rozpoczęła blisko półtoraroczne tournée po Rosji. Grała w artystycznych salonach i na estradach Petersburga oraz Moskwy. Na jednym z jej koncertów był sławny Johann Nepomuk Hummel, na innym – car Aleksander (od którego otrzymała tytuł "Pierwszej fortepianistki Ich Wysokości Carycy Elżbiety Aleksandrówny i Marii Fiedorówny"). Poza Petersburgiem i Moskwą koncertowała w Kijowie, Tulczynie, Żytomierzu, Dubninie, Krzemieńcu i Lwowie. W połowie 1823 wyruszyła na podbój Europy Zachodniej.
W 1827 wraz z rodziną postanowiła przenieść się do Rosji. Cztery lata później stała się ofiarą szalejącej w Petersburgu cholery. Została pochowana na miejscowym cmentarzu Mitrofanjewskoje, który obecne jest zniszczony. Przedwczesna śmierć pianistki przerwała interesującą twórczość i komplementowaną przez wszystkich słuchaczy działalność koncertową.
Maria Szymanowska dysponowała rozległym repertuarem pianistycznym. Grała utwory Jana Sebastiana Bacha, Carla Philippa Emanuela Bacha, Wolfganga Amadeusza Mozarta, Carla Marii von Webera, Johanna Nepomuka Hummla, Johna Fielda, Augusta Alexandra Klengla, Ludwiga van Beethovena, Fryderyka Chopina oraz własne.
Dorobek kompozytorski Marii Szymanowskiej obejmuje blisko 100 utworów. Największe znaczenie mają dzieła fortepianowe: mazurki, polonezy, walce, nokturny i etiudy.
