Poeta, autor, pisarz, także aktor, współtwórca (wraz z Jerzym Wasowskim) telewizyjnego „Kabaretu Starszych Panów” oraz radiowego Teatrzyku „Eterek”. Stał się mistrzem słowa rymowanego, „ojcem” piosenki poetyckiej, wzorem dla późniejszych autorów tego gatunku, jego teksty cechuje mistrzowska forma, wybitne operowanie rymem, nastrojem, umiejętność łączenia tak charakterystycznego humoru z liryką, melancholią i zadumą. Piosenki z Kabaretu Starszych Panów na stałe weszły do kanonu polskiej muzyki współczesnej. Wydał prozą m.in. opowiadania, kolejne części swoich wspomnień oraz zebrane teksty swoich wierszy „Piosenki prawie wszystkie”. Urodził się w rodzinie
szlacheckiej, jako najmłodsze z trojga dzieci. Ojciec, Stefan Przybora, był inżynierem-cukiernikiem, właścicielem fabryki słodyczy oraz cukierni w Warszawie; matka, Jadwiga z domu Kozłowska, zajmowała się domem. Studiował w Szkole Głównej Handlowej i anglistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Przez lata związany z Polskim Radiem, przed wojną spiker w rozgłośni warszawskiej, po wojnie pracował w Rozgłośni Pomorskiej Polskiego Radia w Bydgoszczy. Po powrocie do Warszawy pracował w redakcji rozrywki, gdzie stworzył Radiowy Teatrzyk „Eterek”. Lektor Polskiej Kroniki Filmowej, autor tekstów piosenek, książek, pisał libretta teatralnych spektakli. Z Jerzym Wasowskim poznał się w radiu podczas oblężenia Warszawy w 1939. Podczas powstania warszawskiego prowadził audycje w cywilnej rozgłośni Polskiego Radia. Za wybitne zasługi dla kultury polskiej został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.
