Geograf, twórca nowoczesnej kartografii polskiej, współzałożyciel Książnicy-Atlasu. Lata dziecięce spędził w Krośnie. Studia uniwersyteckie odbył w Uniwersytecie Jagiellońskim, studiował też w Halle i we Lwowie. W 1894 obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Lwowskim. Odbył też dodatkowe studia w Wiedniu i w Berlinie. W 1909 prowadził badania lodowców alpejskich w Szwajcarii, a w 1910 wziął udział w wyprawie E. Dunikowskiego w góry Sichote Aliń w Azji. W 1913 prowadził badania na Alasce – jego imieniem nazwano jeden z lodowców w Górach Świętego Eliasza. W 1916, przebywając w Wiedniu przystąpił do opracowania wielkiego atlasu geograficzno-statystycznego, przedstawiającego obraz całej Polski pod każdym względem, co miało ogromne znaczenie dla przyszłych pertraktacji pokojowych w sprawie granic odrodzonej po zaborach Polski. Uczestniczył jako członek delegacji polskiej przy ustalaniu zachodniej granicy Polski w traktacie
wersalskim. W 1921 założył instytut kartograficzny Atlas (Książnica – Atlas). Po zajęciu Lwowa w 1941 r. przez Niemców ukrył się w klasztorze Ojców Zmartwychwstańców przy ulicy Piekarskiej we Lwowie. Uniknął w ten sposób losu kilkudziesięciu lwowskich profesorów bestialsko zamordowanych przez hitlerowców. Organizacja podziemna przeniosła go konspiracyjnie do Warszawy, gdzie oczekiwał na przerzut do Anglii, by tam służyć jako ekspert rządu emigracyjnego. Lekarze nie wyrazili jednak zgody na tę ryzykowną podróż. Pozostał w Warszawie pod nazwiskiem Edmund Piotrowski. Po wojnie osiadł w Krakowie, gdzie objął katedrę geografii na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz kierownictwo krakowskiego Instytutu Geograficznego. Autor licznych prac z zakresu kartografii, klimatologii, geomorfologii i dydaktyki geografii. Pochowany został w Krakowie na Cmentarzu Salwatorskim.
