Boże Ciało, a w rzeczywistości święto Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej obchodzone jest zawsze 60 dni po Wielkanocy, a więc 10 dni po Zesłaniu Ducha Świętego. Zawsze w czwartek, podobnie jak Ostatnia Wieczerza. Początkowo było to Święto Najświętszego Ciała Chrystusa. W 1849 roku ustanowione zostało jeszcze Święto Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa a w 1969 roku reforma liturgiczna papieża Pawła VI połączyła oba święta i odtąd obchodzone jest Boże Ciało jakie znamy dzisiaj. Dla całego Kościoła święto zostało ustanowione przez papieża Urbana IV. Bullą Transiturus – de hoc Mundo (1264). Dokument jednak nie został wydany z powodu śmierci papieża. Dokonał tego papież Jan XXII (w 1334 r.), natomiast papież Bonifacy IX polecił w 1391 r. wprowadzić święto Bożego Ciała wszędzie tam, gdzie jeszcze nie było ono obchodzone. W Polsce jako pierwszy wprowadził to święto bp Nankier w 1320 r. w diecezji krakowskiej. Od końca XV w. przy okazji tego święta udzielano błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem. Podczas procesji niesiono krzyż z Najświętszym Sakramentem. W ten sposób nawiązywano do dawnego zwyczaju zabierania w podróż Eucharystii dla ochrony przed niebezpieczeństwami. W Niemczech procesję w uroczystość Bożego Ciała łączono z procesją błagalną o odwrócenie nieszczęść i dobrą pogodę, dlatego przy czterech ołtarzach śpiewano początkowe teksty Ewangelii i udzielano uroczystego błogosławieństwa. W Polsce zwyczaj ten wszedł do „Rytuału piotrkowskiego” z 1631 r. Udział w procesji traktowano jako publiczne wyznanie wiary. W Polsce od czasów rozbiorów z udziałem w procesji łączyła się w świadomości wiernych manifestacja przynależności narodowej. Po II wojnie światowej procesje w czasie Bożego Ciała były znakiem jedności narodu i wiary. Podczas procesji wierni zatrzymują się zawsze przed czterema ołtarzami. Liczba ta związana jest z czterema ewangelistami: św. Markiem, Janem, Łukaszem i Mateuszem. Boże Ciało ma wyjątkową i uroczystą procesyjną oprawę, dekoruje się ołtarze, ulice, którymi przejdzie procesja, a także domy. W czasie procesji niesione są obrazy przedstawiające świętych, śpiewa się pieśni o Najświętszym Sakramencie. Procesja Bożego Ciała nie mogłaby się odbyć bez sypania kwiatów. Dziewczynki całą drogę procesji posypują kwiatami lub ich płatkami. Wszystko to jest wyrażeniem dziękczynnego charakteru tego święta.
Opracowała Jagoda Anders
Zdjęcia Tomasz Jefimow; GazetaKrakowska
